Pieter de Bruijn op pad met boa Stan Pagie

De raadsleden van Gemeentebelang doen meer dan alleen maar partij-, fractie-, commissie- en raadsvergaderingen bezoeken. Ze willen weten wat er in onze gemeente speelt en praten dan ook met heel veel mensen. Raadslid Pieter de Bruijn liep daarom een dagje mee met een buitengewoon opsporingsambtenaar (boa) van de gemeente Gilze en Rijen, Stan Pagie.

Voordat de ronde door de gemeente begint, worden alle openstaande meldingen doorgenomen. Er wordt een selectie gemaakt van zaken die op die dag kunnen worden aangepakt. Dat zijn soms kleine punten, zoals het opzoeken van het nummer van een lantaarnpaal (direct ter plekke doorgegeven aan een collega) en soms zaken waarvoor wat meer (speur-)werk nodig is. In principe gaat Stan Pagie altijd op de fiets de gemeente door, want de scooters maken veel te veel herrie en ze stinken nogal.

Tijdens onze omzwervingen komen we op een veld waar twee mannen bezig zijn met metaaldetectoren. In onze gemeente geldt een verbod op scannen met deze apparaten. Hier zijn in de Tweede Wereldoorlog namelijk heel wat bommen en granaten in de bodem terechtgekomen. En als je die opgraaft, dan kan dat levensgevaarlijke situaties opleveren. Ze blijken een vergunning te hebben en hebben zelfs ooit bij de EOD gewerkt. Ze laten zien wat ze zoal hebben gevonden vandaag. Er zitten muntjes uit de 17e eeuw bij.

Stan vertelt dat er ook minder leuke kanten aan zijn werk zitten. Zo behoort ook bekeuringen uitdelen tot zijn taak. De laatste bekeuring was voor de eigenaar van een auto die een doorgang voor de brandweer naar een camping blokkeerde.

“Onderweg spreken we veel mensen. Zo horen we altijd de laatste problemen die mensen ondervinden. We bezoeken bijvoorbeeld hangplekken van jongeren. We signaleren waar afval is gedropt, of waar veel zwerfvuil ligt. Die plekken geven we dan door aan de milieudienst van de gemeente zodat het opgeruimd gaat worden.” Ergernis nummer 1 van veel burgers is de hondenpoep. Er zijn nog steeds hondeneigenaren die het niet uitmaakt waar hun huisdier zijn behoefte doet en de drollen laten liggen. De boa was van plan een tweetal van deze lui te bezoeken om ze op hun gedrag aan te spreken, maar helaas waren ze niet thuis.

Er staat al een tijdje een camper ergens aan de straat, Campers horen op particulier terrein of in een stalling. Om het kenteken van de camper op te vragen gaan we naar het politiebureau in Rijen. De eigenaar woont echter niet in onze gemeente, dus zullen we met wat ouderwetser speurwerk moeten achterhalen wie hem daar geparkeerd heeft. We bellen aan bij enkele huizen en maken een praatje. De ‘eigenaar’ is snel gevonden. Hij krijgt het verzoek zijn camper te verplaatsen.

Aan het eind van onze ronde bezoeken we de weekmarkt, We lopen langs de kramen en brengen nog een bezoekje aan Winkelcentrum de Laverije. Alles blijkt rustig en goed te lopen. Wijzer geworden beëindigen we dit werkbezoek. De conclusie is duidelijk. Ook de boa’s dragen bij aan de uitvoering van de leus van Gemeentebelang: Waar je woont, moet het goed zijn! De boa’s vervullen de broodnodige toezichthoudende en handhavende taken. Daar komt de politie niet meer aan toe. Goed dat de gemeente die taken niet laat liggen. De vraag is of het werkgebied van onze boa’s niet te groot is. Het is aan de gemeenteraad om dat in de gaten te houden.

Wil je meer weten over Gemeentebelang? Via deze website kun je vragen stellen, je mening geven en… lid worden. Dat is zeker een goed begin voor 2016. De beste wensen!

Peter van Seters, bestuurslid van Gemeentebelang

Peter van Seters: “Samen kun je iets bereiken!”

Peter van Seters is een vrije jongen. Hij werkt na zijn pensionering nog steeds als vrachtwagenchauffeur. Voor Gemeentebelang is hij plaatsvervangend lid in de commissie Samenleving. De leden kozen hem bovendien als bestuurslid. Het is goed als kiezers weten wie er namens hen optreedt. Daarom laten we Peter hier aan het woord.

Peter van Seters: “Ik kom uit een groot gezin: zeven jongens en twee meiden. Er heeft er maar eentje van ons doorgeleerd. De rest, ik ook, was allemaal te gauw afgeleid. Ik kon naar de mulo, maar dat werd niks, na de tweede klas ging ik naar de ambachtsschool, maar dat was ook niks voor mij. Ik was niet technisch, meer een werker, een doener. Ik mocht eind van het jaar niet meer terugkomen. Ach, misschien was de leao iets voor me geweest, maar dat is achteraf gepraat.

We hadden thuis een transportbedrijf, daar voelde ik me thuis. Daarin werkte ik op een gegeven moment wel 60 uur per week. Maar de recessie draaide ons de nek om. We reden met zeker 20 auto’s op Italië en toen devalueerde de lire. Veel bedrijven verhuisden naar het Midden-Oosten. Wij ook, om de zaak draaiend te houden. Ik heb een maand of zeven in Iran gewoond en een maand of negen in Istanbul. Van die periode heb ik veel geleerd. De belangrijkste les: nooit verder springen dan de stok lang is, roeien met de riemen die je hebt, geen geld uitgeven voor je het hebt.

Daarna ben ik bij de Brabantse Transport Centrale gaan werken, een coöperatie waarin enkele grote vervoerders samenwerkten. Toen was ik even van de vrachtwagen af. Ik had daar een leidinggevende functie. Contracten, tarieven, regelingen, organiseren, plannen. Maar ik miste er de vrijheid die ik op de vrachtwagen had.”

 

Vrijheid

“Je laadt je vrachtje in en je vertrekt en je trekt je eigen plan. Als je een beetje intelligent bent, win je een hoop tijd. Je houdt dan rekening met files, werktijden, landelijke gewoontes, je belt even dat je eraan komt, dat soort dingen. En dan houd je tijd over. Ik heb heel wat mooie steden, musea enzo gezien. Berlijn, Milaan, Brescia, noem maar op. Veel mensen denken dat chauffeurs maar beperkte interesses hebben. Daar klopt weinig van. Ik heb met heel wat collega’s gesprekken gevoerd over de politiek, hypotheken, bankzaken, opvoeding, ook met Italianen en Duitsers. Vrachtwagenchauffeurs zijn echt niet allemaal cowboys. Bij Rutters hebben we er geen een. Ze hebben daar een heel aparte ploeg chauffeurs. Ze werken er allemaal efficiënt, gewoon boerenslimheid. Het familiebedrijf wordt ook verstandig geleid. Goede afspraken met klanten. Personeel wordt niet onder druk gezet en je krijgt een stuk vrijheid. Dat werkt. Ik voel me er erg op mijn plek.”

 

Politiek

“Ik kwam met de politiek in aanraking in de jaren zeventig. Toen was er een groep (P’70, een van de voorgangers van Gemeentebelang. Red.) die de vrachtwagens uit de bebouwde kom wou hebben. Ik snapte dat wel. Het is niet leuk als er in het weekend zo’n enorm ding voor je deur staat. Toen is de Chauffeursvereniging opgericht, want als je met meer bent, kun je samen iets bereiken. Ik ben daar nog even voorzitter van geweest. Ik heb toen heel wat gesprekken met Gerrit Boemaars en burgemeester Ballings gevoerd over waar het langparkeren wel zou kunnen.

En verleden jaar ben ik opnieuw met de politiek in aanraking gekomen. Ik ben een fanatiek sporter: zwemmen en fietsen, maar dan in mijn eentje. En toen kwam de discussie over het nieuwe zwembad. De gebruikers van het zwembad wilden een vinger in de pap. Riet Goppel zei: “Peter, jij moet meedoen!” en dus gingen we met een stel rapporten lezen en praten met ambtenaren. Op een gegeven moment wisten we meer over het zwembad dan Laco (de uitbater) en de gemeente (de eigenaar).

We nodigden ook raadsleden uit om met ons over het nieuwe zwembad te praten. Zo kwamen we in contact met Gemeentebelang: eerst met de huidige wethouder Ariane Zwarts en met Marieke Bosscher en later met Pieter de Bruijn en Dennis van Loenhout. En dat klikte. Ik dacht: daar zou ik wel bij willen horen. En toen heb ik besloten lid te worden. En als ik ergens lid wordt, dan doe ik dat niet half. Dan duik ik er van meet af aan in!”

Wil jij ook samen met anderen zorgen dat de juiste beslissingen over je woonomgeving worden genomen?  Neem dan contact met ons op. Want waar je woont, moet het goed zijn!

Ledenvergadering kiest voorzitter: Desirée Willems

De ledenvergadering van Gemeentebelang heeft een nieuwe voorzitter gekozen: Desirée Willems. Interim-voorzitter Ingrid Scheifes overhandigde haar de voorzittershamer.

Ingrid Scheifes: “Een nieuw gezicht is goed voor de toekomst van de partij. We hebben de zoektocht naar een nieuwe voorzitter anders aangepakt dan voorheen. Vroeger zochten we alleen in het ledenbestand. Nu hebben we in het Weekblad Gilze en Rijen een oproep geplaatst. Ook mensen die nog geen lid waren konden reageren. En toen meldde Desirée Willems zich. Ze woont in Rijen en had een baan als registeraccountant bij een groot accountantskantoor in Breda en later in de IT-sector. We hebben met haar een aantal gesprekken gevoerd. Zij en het bestuur waren het erover eens en Desirée werd dus voorgedragen als de nieuwe voorzitter van Gemeentebelang. De ledenvergadering heeft donderdagavond de voordracht geëffectueerd. Ze werd met algemene stemmen gekozen.”

Desirée stelde zich aan de leden voor in de Nieuwsbrief van Gemeentebelang. Ze heeft duidelijke ideeën over wat er anders moet en kan in de gemeente: “Bijvoorbeeld door het slim toepassen van meer groen en een behoudende opstelling ten opzichte van historische panden en bestaande structuren, kan naar mijn mening al veel worden bereikt zonder dat het kapitalen hoeft te kosten. Andere zaken die mijn interesse hebben zijn gelijke behandeling, het tegengaan van cliëntelisme, verstandig uitgeven van gemeenschapsgeld, de zorg voor elkaar en toegankelijkheid voor invaliden. Mijn politiek motto zou zijn: sociaal als het moet, liberaal als het kan. Ik heb hiervoor mijn tijd, frisse blik, inzet en enthousiasme te bieden en helaas een wat beperkte fysieke beschikbaarheid door eerder opgelopen lichamelijk letsel. Een gevolg hiervan is dat bijvoorbeeld het leiden of bijwonen van vergaderingen qua duur enigszins beperkt is.”

Aan dat laatste is Gemeentebelang meteen tegemoetgekomen. De ledenvergadering duurde niet de gebruikelijke twee en een half uur, maar was in anderhalf uur gepiept.